Ellen ten Damme - Van Parijs naar Berlijn

Met haar tour van Paris naar Berlin raast Ellen ten Damme door een eeuw Europa heen en komt even tot stilstand in Heiloo. Zij brengt een ode aan de chansonniers en topentertainers van de vorige eeuw. Met de geweldige muziek uit de jaren ‘20, waarin Parijs en Berlijn voorop liepen, ook wel het interbellum genoemd. Maar natuurlijk ook met de muziek uit de jaren ‘40 en ‘50 en de muziek van vandaag de dag. Denk aan de heerlijke nostalgie van Edith Piaf, Bertold Brecht en Kurt Weill, maar ook aan grootse artiesten als Yves Montand, Brigitte Bardot en Marlène Dietrich.

De ware magie van Ten Damme is haar eerlijkheid. Hoewel haar verbluffende veelzijdigheid anders kan doen vermoeden, doet ze alleen maar waar ze werkelijk in gelooft. Ondanks haar duizelingwekkende maskerades, is ze altijd zichzelf. Ze is echt. Zij is een artieste pur sang, die met volle overgave leeft voor het podium, haar kunst en haar publiek. En alleen de naam artiest doet haar recht, omdat elke andere kwalificatie haar tekort zou doen. Haar verbluffende veelzijdigheid komt voort uit het feit dat zij zozeer gelooft in haar kunst en er met zoveel zinderende energie van geniet, dat zij het zichzelf nooit zou toestaan om het zichzelf makkelijk te maken. Ze zoekt altijd de grenzen op van verschillende disciplines en van haar eigen kunnen. Ze is altijd op zoek naar het artistieke avontuur. Dat is wat de ware artiest kenmerkt.

Bij deze tour is Ten Damme op missie om ons vocaal te gidsen. In Paris Berlin kent ze haar zorgplicht ten aanzien van alles wat muziek is en legt haar prioriteit bij bedachtzame vertolkingen.

Regie: Ruut Weissman en Ellen ten Damme
Zang: Ellen ten Damme
Muzikale regie: Konrad Koselleck

Je veux de l’amour is een van haar motto’s. Hoewel, het proces verloopt op basis van wederzijdse aanhankelijkheid. De liefde die ze hartstochtelijk begeert, krijgt ze terug van de zaal, zonder dat ze het publiek verwent met opgeklopte meezingers. Ellen ten Damme pakt het bovendien schrander aan. Ze vergooit zich niet aan gemakzuchtige glamour, aan slappe showmomenten of eindeloze, flauwe kletspraatjes. Haar programma staat in de traditie van het chanson: (Parijs en omstreken) en het Duitse lied (Berlijn). Als ze Milord zingt en Non je ne regrette rien is ze in staat er een eigen interpretatie aan te verbinden en tegelijkertijd de indruk te vestigen dat Edith Piaf er haar goedkeuring aan heeft verleend.

Het onvergetelijk mooie Les feuilles mortes (Barbara) ruist van subtiliteit, evenals Lili Marleen (Marlene Dietrich) en het onontkoombare Ich hab noch einen Koffer in Berlin (Hildegard Knef). Ze beseft dat er andere stukken bestaan – zoals van Nena en Nina Hagen – die smeken om contrasten van heftigheid. Wat daarnaast helpt, is dat zij als Nederlandse het Frans en het Duits nagenoeg vlekkeloos in haar uitspraak deponeert. Een lange, bochtige internationale carrière ligt ten grondslag aan haar status.

Geniet in de Cultuurkoepel van onze altijd bijzondere Nederlandse alleskunner Ellen ten Damme, dit keer voor het eerst ook Franstalig! Het is een oproep tot dansen en zingen, tot het vieren van de liefde en het leven.

Chantez! Dansez! Maintenant!